رامین محمدی عضو سایت 5 سال قبل
راه نرفتن کودک ۱۷ ماهه‌ای با سابقه تشنج که راه می‌رفته
من پسر ۱۷ ماهه‌ای دارم که در بدو تولد تشنج کرده.
۳ ماهگی گردن گرفت.
از ۸ ماهگی شروع به نشستن کرد
۱۲ ماهگی شروع به غلت زدن کرد
از ۱۱ ماهگی باگرفتن دستش ازمون می‌خواست که راهش ببریم از ۱۵ ماهگی هم به طور مستقل تا ۲۰ قدم راه می‌رفت.
ولی تقریبا ۳ هفته هست که دیگه مستقل راه نمیره و تعادلی در ایستادن نداره؛ البته میزو می‌گیره و به راحتی اطرافش راه میره یا اه گوشه مبل بزارمش با گرفتن اون راه میره یا به دیوار تکیش بدم تا ۱۵ دقیقه می‌ایسته و بعدش میشنه
حالا سوالم اینه که چرا ۳ هفتس دیگه راه نمیره
اگه ممکنه کمکم کنین. آیا نیازه به دکتر مراجعه کنم ؟ اگه اره چه دکتری؟
خودش تحت نطر دکتر مغز و اعصاب هست.
سپاس
رامین محمدی عضو سایت 5 سال قبل
با سلام خدمت شما والد گرامی
مشکل کودک شما میتونه چندین دلیل داشته باشه که در ادامه به اونها اشاره می‌کنم.
دلایل زیر مربوط به بحث پزشکی درمان فرزندتون میشه و در تخصص ما نیست اما با توجه به اینکه با این کودکان سر و کار داریم مختصری در موردش صحبت خواهم کرد اما اظهارنظر اصلی در اختیار پزشک فرزندتون قرار داره و خواهشا از اینکه این‌چنین احتمالاتی رو در این پاسخ خوندید با پزشکتون در موردش صحبت نکنید که سو تفاهم دخالت در امور پزشکی به وجود نیاد.
۱. کودکانی که تشنج می‌کنند معمولا تا دو الی سه سال باید تحت نظر فوق تخصص مغز و اعصاب کودکان باشند تا وضعیت انها به ثبات کافی برسد و بعد خود پزشک آنها را از فرایند درمان تشنج ترخیص کند. با توجه اینکه فرزند شما سابقه تشنج داره و هنوز به حدنصاب‌هایی که در بالا خدمتتون عرض کردم نرسیده پس باید همچنان تحت نظر پزشک نامبرده شده باشه و یکی از دلایل راه نرفتن و پسرفتش در این مهارت مهم حرکتی میتونه تشنج کردن مجدد باشه، که باید سریعا مورد توجه قرار بگیره و توسط پزشک مربوطه معاینه بشه.
۲. ممکنه فرزند شما بیماری دیگه داشته باشه که تابحال متوجه اون نشدید و همین مسئله باعش شده باشه با پیشرفت اون بیماری علائمش رو به صورت تاخیر و پسرفت در مراحل رشد حرکتی نشون بده. از جمله این گروه بیماری‌ها معمولا سندرم‌های ژنتیکی و بیماری‌هایی هورمونی و متابولیک بیشتر محتمل هستند.
دلایل مربوط به رشد روانی و حرکتی کودکتون:
اگر بخ مقاله زیر نگاهی بندازید و مرحله چهار حرکتی کودکان رو بخونید:
چهار مرحله رشد حرکتی کودک
متوجه میشید که مرحله چهار که مربوط به ایستادن و راه رفتن مستقل هست مرحله ترس و شجاعت نامیده شده چون کودک در این مرحله باید این اطمینان روانی رو پیدا کنه که در فضا و بدون کمک دیگران میتونه تعادلش رو حفظ کنه و به صورت مستقل راه بره. در این مرحله حمایت روانی والدین با تحت فشار نگذاشتن کودک برای راه رفتن مستقل و تشویق عملکردهای موفق اون در این مهارت بسیار مهمه از طرفی نباید کودک در این مرحله به خاطر افتادن‌های زیادش سرزنش بشه یا تحت فشار قرار بگیره. والدین در این مرحله باید در کنار کودک باشند و اما به اون این اطمینان رو بدن که خودش میتونه از پسش بربیاد.
در نقطه مقابل این نوع برخورد با کودک تحت فشار گذاشتن کودک قرار داره، یعنی مثلا کودک چندین افتادن دردناک یا ترسناک رو تجربه کرده و والدین همچنان اون رو مجبور می‌کنن دوباره تلاش کنه در حالی که تمام تمرکز کودک بر روی مدیریت کردن ترسشه و اصلا تمایل و تمرکزی برای تلاش مجدد نداره.
ممکنه فرزند شما به خاطر همین افتادن‌ها ترسی رو داره تجربه می‌کنه.
لطفا بعد از اینکه از پزشک مغز و اعصاب خیالتون راحت شد که مشکلی نداره و احتمال آخر که ترس از ایستادن و راه رفتن مستقل باقی موند؛ به کودک اجازه بدید که خودش با کنجکاوی و علاقه به مستقل شدنش دوباره در طول زمان شروع به تلاش مجدد برای عبور از این مرحله رشدی رو بکنه. اگر شما هم این تلاش مجدد رو دیدید حمایت کنید و لاغیر
با احترام
محمدی